Is in Breda de hulp aan inwoners met financiële problemen goed geregeld of worden de doorlooptijden overschreden? PvdA-fractievoorzitter Henk van der Velde vroeg het ’t college. Op 3 oktober is het antwoord van het college toegevoegd.
In BN/DeStem van 25 augustus jongstleden stond een artikel over schuldproblematiek en met name over de lange tijdsduur van de verschillende fasen van schuldhulpverlening. Die tijdsduur is natuurlijk belangrijk, want hoe eerder een schuld wordt aangepakt, hoe groter de kans dat de situatie snel wordt beëindigd.
In Breda is sinds juli 2016 nieuw beleid op het gebied van schuldhulpverlening van kracht. De bedoeling van dit nieuwe beleid is vanzelfsprekend dat mensen met schulden zo effectief mogelijk worden bijgestaan. Onder andere zou dit moeten leiden tot snelle doorlooptijden. In de bestuursrapportage van 23 mei 2017 staan enkele summiere cijfers over doorlooptijden. Maar die zijn moeilijk te vergelijken met wat in bovengenoemd krantenartikel is vermeld. In het artikel gaat het onder andere over de tijd tussen aanmelding en intakegesprek, over de tijd die het kost om een plan te maken en over de doorlooptijd van het maken van afspraken met schuldeisers (het zogenaamde minnelijk traject). Bovendien geven de cijfers uit de rapportage nog nauwelijks een beeld van de effecten van het nieuwe beleid.
Daarom heeft de fractie van de PvdA de volgende vragen aan het college:
1.Is het college bekend met het artikel uit BN/DeStem van 25 augustus en wat is in het algemeen de reactie van het college op dit artikel als het gaat om de situatie in Breda?
2.Wat zijn in Breda op dit moment de doorlooptijden van aanmelding tot intake; van het afspraaktraject met de schuldhulpverlener en van het traject van maken van afspraken met schuldeisers?
3.Zijn er uitschieters in de doorlooptijden en zo ja, hoe wordt dan gewerkt om die uitschieters te voorkomen?
4.Zijn de doorlooptijden door het nieuwe schuldhulpbeleid bekort?
5.Wil het college om vergelijkbaarheid met de resultaten elders te bevorderen in de komende bestuursrapportage een uitgebreider beeld leveren van de stand van zaken in de schuldhulpverlening?
