Een bloemetje voor… Kees Havermans

Iedere maand verrassen we een vrijwilliger met een bloemetje. Deze maand is dat Kees Havermans.

Een man vol verhalen, waar we meerdere boeken over zouden kunnen schrijven. Maar voor deze bloemen beperken we ons tot zijn activiteiten in de milieugroep en voor de kerk van Van Gogh in Zundert.

Kees, het is prachtig om hier in Zundert te mogen genieten van al je levendige verhalen. Vandaag wil ik het met je hebben over de activiteiten voor de milieugroep. Wat hebben jullie allemaal gedaan met de milieugroep voor Zundert?

We zijn in de jaren zeventig begonnen met een milieugroep in Zundert. In eerste instantie was de insteek om het onder andere over milieuvervuiling in de natuur te hebben. Maar in de eerste vergadering kwam op mijn voorspraak het onderwerp “Vrachtverkeer in Zundert” op tafel.

Je moet weten dat in die tijd er ca 3000 vrachtwagens dag en nacht door Zundert denderden ondanks de realisatie en openstelling van de snelweg Antwerpen-Breda in januari 1972. Dit “sluipverkeer” veroorzaakte ernstige overlast en fatale ongevallen tot gevolg. Een belangrijk deel van het zware vrachtverkeer reed dan via de bestaande grensovergang Wernhout – Wuustwezel naar Nederland of België, omdat er geen grens/douane faciliteiten aan de nieuwe snelweg waren voorzien, terwijl deze aan de oude grensovergang 24/7 nog van oudsher open waren.

Dat was natuurlijk van den zotte om dan zoveel vrachtverkeer over de oude Napoleonweg met aanliggende dorpskernen zoals  Effen, Rijsbergen, Groot-Zundert, Wernhout, Braken, Wuustwezel, Gooreind, Maria ter Heide en Sint Jobsesteenweg, te laten rijden. Met veel, overdag en vooral ’s-nachts, tot overlast en ernstige ongelukken.

Daarom zijn we met de milieugroep begonnen met het vormen van een werkgroep en een Belgisch-Nederlandse Stichting met vele medewerkers en sympathisanten eerst aan Nederlandse zijde vervolgens ook aan Belgische zijde. We zijn begonnen met het opstellen van een memorandum, gevolgd met de presentatie van een zwartboek met als doel de activiteiten aan de oude grenspost Wernhout-Wuustwezel naar Hazeldonk-Meer te verplaatsen. Dit kon dan direct aan de snelweg liggen, waardoor het voor de chauffeurs en de oude dorpskernen een leefbare oplossing  zou zijn en de nieuwe snelweg volledig in gebruik kon worden genomen zoals ook de bedoeling was en met behoud – en uitbereiding van de werkgelegenheid.

Dat klinkt mij inderdaad ook een stuk logischer Kees. Waarom is het niet meteen vanaf het begin daar gepland?

Dat had te maken met de visie op het grensoverschrijdende verkeer Antwerpen – Breda. Dat zou over de snelweg zonder grenscontroles/faciliteiten moeten kunnen plaatsvinden. Goederenafhandeling kon gewoon in het binnenland afgehandeld worden bv in de havens van Rotterdam en Antwerpen. De Nederlandse- en Belgische overheid waren overeengekomen dat het optische beeld er één zou worden zonder grens- en landschappelijke belemmeringen.
Maar in de praktijk betekende dit dus veel meer overlast en gevaarlijke verkeerssituaties op voor de dorpen aan Nederlandse en Belgische zijde. Onder andere omdat deze grenspost 24/7 open moest zijn.

Uiteindelijk hebben we na ongeveer tien jaar actie voeren, en talloze keren contact te hebben gehad met de ministeries aan beide kanten van de grens het voor elkaar gekregen om de grenspost naar Hazeldonk-Meer te krijgen. Dat was wel echt heel erg mooi om dat uiteindelijk bereikt te hebben.

Dat klinkt als een mooi resultaat waar je lang voor hebt moeten strijden! Waarom ben je dat gaan doen?

Vanuit maatschappelijke betrokkenheid en belangstelling voor Zundert. De vele slachtoffers met familie is in der tijd veel onnodig leed aangedaan. Met onze acties hebben we dat kunnen stoppen. Bovendien vond ik het prachtig dat we in die tijd een progressieve beweging met de milieugroep op gang konden brengen. Zundert is uiteindelijk toch nogal een vrij conservatief dorp.

Het is inderdaad altijd mooi als je vanuit een club enthousiaste mensen veranderingen teweeg kunt brengen! Hoe verging het daarna met je activiteiten en wat zijn je plannen voor de toekomst?

De Belgisch-Nederlandse stichting is opgeheven toen het doel bereikt was. Maar de milieugroep is nog verder gegaan op het gebied van vogelbescherming en ruimtelijke ontwikkeling.

Persoonlijk ben ik nu o.a. nog actief voor de kerk van Van Gogh. In die kerk heb ik een nieuw concept gecreëerd waarbij de brieven van Van Gogh voorgelezen kunnen worden. Op zondagmiddag in de zomermaanden zorg ik er dan voor dat er in de kerk een stuk of 10 brieven liggen. Meestal zijn deze geschreven door Vincent in het Nederlands en Frans, en allen vertaald in het Engels zodat het ook voor de internationale bezoekers mooi is om (voor) te lezen.
Wanneer iemand zich dan bij mij meldt om een brief voor te lezen, zorg ik ervoor dat er naast de preekstoel  met een projectie de bijbehorende referentie-beelden op de muur te zien zijn voor de voorlezer en toeschouwer. Er wordt voorgelezen vanaf de plek waar indertijd de familie van Gogh, moeder met alle kinderen, op zondag zaten te luisteren naar hun vader op de preekstoel. Dat geeft een erg leuk effect waarbij degenen die de brieven voorlezen zich ook echt in Van Gogh kunnen verplaatsen.

Tijdens de voorleessessie projecteer ik de bijbehorende beelden en maak ik dan nog twee foto’s, één tijdens het voorlezen en één bij het beeld van Zadkine buiten. Deze foto’s neem ik op in het getuigschrift. Meteen na het voorlezen ontvangt de voorlezer dit getuigschrift, wat voor hen een mooi aandenken is. Helaas is dit door Corona tijdelijk stil komen te liggen. Maar dit pik ik zodra het kan weer op, omdat de reacties erg leuk en inspirerend waren!

Dat kan ik me voorstellen! We wensen je heel veel succes met het voortzetten van dit geweldige concept. Dank voor de gastvrijheid Kees!